ಭಾರತದಲ್ಲಿ 5 ಅಥವಾ 6 ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿವೆ. ಅವು ಹಲಾಲ್ ಪ್ರಮಾಣಪತ್ರ ಜಾರಿಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಬೇಡಿಕೆ ಜಮೀಯತ್-ಉಲಮಾ-ಏ-ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಜಮೀಯತ್-ಉಲಮಾ-ಏ-ಹಿಂದ್ ಹಲಾಲ್ ಟ್ರಸ್ಟಿಗೆ ಇದೆ. ಶರೀಯಾ ಸಮಿತಿಯು ಕಂಪನಿಯು ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದ ರಿಪೋರ್ಟ್ ಮತ್ತು ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಹಲಾಲ್ ಪ್ರಮಾಣ ಪತ್ರ ನೀಡಬೇಕೋ ಅಥವಾ ಬೇಡವೋ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ ! ಇದರಲ್ಲಿ ಉತ್ಪಾದನೆಗಳ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕ ಪರೀಕ್ಷಣೆ ನಡೆದಿದೆ ಎಂದು ಅನಿಸುವುದಿಲ್ಲ . ಈ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಸರಕಾರದ ಯಾವುದೇ ಪಾತ್ರವಿಲ್ಲ.

ಕೊನೆಗೆ ಹಲಾಲ್ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಶನ್ ಹಣ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ?
ಹಲಾಲ್ ಪ್ರಮಾಣೀಕರಿಸಿರುವ ಉತ್ಪಾದನೆ ಖರೀದಿಸಲು ಮುಸಲ್ಮಾನೇತರರನ್ನು ಏಕೆ ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ?
ಇಷ್ಟೊಂದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಹಣವನ್ನು ಹಲಾಲ್ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಷನ್ ನೀಡುವ ಏಜೆನ್ಸಿಗಳು ಎಲ್ಲಿ ಬಳಸುತ್ತವೆ ?

ಹಲಾಲ್ ಬಗ್ಗೆ ಇಂತಹ ಕೆಲವು ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಕೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೂ ಜನಜಾಗೃತಿ ಸಮಿತಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಕ್ತಾರರಾದ ಶ್ರೀ. ರಮೇಶ ಶಿಂದೆ ಇವರು ಒಂದು ಲೇಖನದಲ್ಲಿ, 2 ಖರಬ ಡಾಲರ್ ಆಗುವ ಹಲಾಲ್ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆ ಭಾರತದ ಜಿಡಿಪಿಗೆ ಸವಾಲೆಸಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಮಾಂತರ ಆರ್ಥಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ವಿಶಾಲರೂಪ ಧರಿಸುತ್ತಿದೆ; ಭಾರತದ ಜಾತ್ಯತೀತತೆಯ ಮೇಲೆ ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತಿದೆ. ಹಿಂದೂ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಇಸ್ಲಾಮಿಕರಣಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಹಲಾಲ್ ಉತ್ಪಾದನೆಗಳಿಂದ ಹಿಂದೂಗಳು ದೂರ ಉಳಿಯಬೇಕು.

ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿ 23 ವರ್ಷ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿರುವ ಸರೋಜ್ ಚಡ್ಡಾ ಇವರು ಟೈಮ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಬ್ಲಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ‘ಸರಕಾರದ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪದಿಂದ ಕೇವಲ ಭಾರತೀಯ ಮುಸಲ್ಮಾನರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಇಸ್ಲಾಮಿ ದೇಶಗಳೂ ಕ್ರೋಧಿತರಾಗಬಹುದು. ಇದನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳ ಉಲ್ಲಂಘನೆ ಎಂದೂ ಬಿಂಬಿಸಬಹುದು. ಬಳಕೆದಾರರಿಗೆ ಇದರ ನಿರ್ಣಯ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸ್ವತಂತ್ರ‍್ಯ ನೀಡುವುದು ಅಧಿಕ ಯೋಗ್ಯವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಮುಸಲ್ಮಾನೇತರರಿಗೆ ಹಲಾಲ್ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಷನ್ ತಮ್ಮನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸುತ್ತಿದೆ ಅಥವಾ ಅವರ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತಿದೆ ಎಂದೆನಿಸಿದರೆ ಅವರು ಅಂತಹ ಉತ್ಪಾದನೆಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಬಾರದು’ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.