गुरुदास्याचें महिमान

ऋद्धिसिद्धिही अंगें आपण । त्याचे घरीचे वाहती जीवन ।
एवढें गुरुदास्याचें महिमान । सभाग्यजन पावती ॥१५॥

गुरुसेवेहोनी वरुता । उपाय नाहीं परमार्था ।
हे सत्यसत्य माझी वार्ता । वेदशस्त्रार्था संमत ॥१६॥

ते गुरुसेवेची अभिनव खूण । स्वामीसेवक न होती भिन्न ।
नुरवूनियां मीतूंपण । सेवका जनार्दन संतुष्टे ॥१७॥

हें वर्म जंव नये हातां । तंव सेवा न घडे गुरुभक्ता ।
ज्याचे हाता चढे एकात्मता । तो शिष्य सरता गुरुचरणीं ॥१८॥

दुर्घट वाटेल एकात्मता । तंव गुरुशिष्यआंतौता ।
एकचि परमात्मा तत्त्वतां । हे एकात्मता । स्वतःसिद्ध ॥१९॥

एकात्मता श्रीजनार्दन । नुरवूनियां मीतूंपण ।
शिष्याची सेवा संपूर्ण । सर्वकर्मी आपण अंगीकारी ॥२०॥