श्री दत्तात्रेयाचे अभंग : २

नको नको हा चावट धंदा परदोषेक्षण नरा ॥
फुकाचा कालक्षेप पामरा ॥ध्रु०॥

घडी घडीनें काळ खातसे आयुष्य करुनी त्वरा ॥
येतसे शीघ्र शरीरीं जरा ॥
दया नसे त्या यमराजाला देह चिरी चरचरां ॥
फिरविशी डोळे तैं गरगरां ॥चाल०॥
म्हणुनी पाय गुरुचे धरा ॥
मुखानें दत्त दत्त हें स्मरा ॥
अंतीं मोक्षसुखाला वरा ॥
देह नासुनी होईल मुरदा जाळिती भडभड खरा ॥
मानसीं विचार करीं रे बरा ॥नको०॥१॥

कोण कोठुनी जासी कोठें कोण असे आसरा ॥
विचारीं नित्य मनीं प्रियकरा ॥
रांडापोरें राहतील मागें रडशील गददस्वरा ॥
भोगिती अन्य वित्तदारा ॥चाल०॥
हिताचे बोल मनीं हे धरा ॥
समर्पण दत्तपदीं तनु करा ॥
सुखाचा राजमार्ग हा खरा ॥
जितेपणीं हा ’रंग’ बधुनी घे मूळ सुखाचा झरा ॥
सोडुनी आडवाट ये घरा ॥नको०॥२॥